Stapt MMA weg van haar tradities?

Is een grote mond hebben bij MMA beter dan je vecht technieken?

Ondanks het feit dat hij bijna twee jaar UFC licht zwaargewicht kampioen is, is Daniel Cormier, een langdurige pro wrestling fan. De menigte vindt hem gewoon niet leuk. En hij houdt ervan. Jon Jones aan de andere kant, hoewel niet helemaal een bekend gezicht. De voormalige kampioen staat er bekend om illegale bewegingen binnen de achthoek te gebruiken. En ondanks het feit dat ze in de afgelopen twee jaar verschillende keren geschorst zijn geweest, zij ze nog steeds favorieten van de fans.

De spanning die er tussen deze twee bestaat is niet in tegenstelling tot de grote WWE-rivaliteiten van Hulk Hogan en Macho Man of Stone Cold Steve Austin en The Rock. Gespeeld over sociale media en pers gebeurtenissen voor jaren die een bron van entertainment voor fans en daarmee een enorm niveau van anticipatie. Het uitschelden en kleineren lijkt wel een vast onderdeel van de vechtsporten tegenwoordig!

Hulk Hogan en Macho Man

Hulk Hogan en Macho Man's rivaliteit legde de basis voor de toekomst. Vechtsporten verdienen aandacht, maar doet de voortdurende aandacht voor massale persgebeurtenissen waar vechters elkaars opmerkelijke bewoordingen tegen elkaar schade brengen. Beïnvloed dit de perceptie van de sport of van vechtsporten in het algemeen?

De korte periode dat UFC er is heeft in veel opzichten de effectiviteit van vechtsporten meer dan ooit goed gedaan. Meer mensen over de hele wereld zijn blootgesteld aan deze wedstrijden en de aandacht groeit jaar na jaar. En sinds veel vechtsporten begonnen zijn als aanvullende soldaatopleidingssystemen, zou deze constante verfijning van techniek voor puur gevecht kunnen worden beschouwd als een ware terugkeer naar de traditie.

Hoewel als een school of een trainer leert zonder te proberen om een ​​van de filosofische tradities te proberen, heeft de vechtsport iets verloren? Is dit specifieke gebrek aan discipline wat leiders veroorzaken om afval te praten met hun tegenstanders? En wie geeft het toch?

Zoals we weten, zijn deze vechters nog steeds grote vechters en is dat niet zo? Voor sommige mensen ja. Maar er is iets speciaals voor het idee dat vechtsporten meer gaan dan gewoon een ander individu verslaan. Dat er een grotere mentaliteit kan zijn.

Bruce Lee & Vechtsporten

Veertig jaar geleden en nog steeds in de gedachten van hedendaagse vechters. Misschien klinkt dat uit de hoogte, maar beschouwt wordt dat Bruce Lee waarschijnlijk de meest invloedrijke vechtsporter van de 20ste eeuw was. Hij was meer dan een schop- en stootmachine.

Hoewel hij meer dan veertig jaar geleden is overleden, kennen de mensen over de hele wereld nog steeds zijn naam of hebben zijn citaten gelezen of zijn gezicht herkent. Is dat niet het soort persoon dat de MMA wereld zou moeten voortzetten? Helaas lijkt het dat er maar weinig zijn die voldoende in die rol kunnen komen.

Maar het toenemende profiel van MMA via UFC of Bellator betekent dat meer mensen geïnteresseerd zullen zijn. Zij kunnen zich aansluiten bij hun lokale Muay Thai of Karate club en verder onderaan de lijn misschien MMA. Met zo veel nieuwe mensen die zich in de toekomst aansluiten, hebben we nog een nieuwe Bruce Lee in het verschiet?

Goed nieuws voor de vechtsport

De verhoogde blootstelling is goed nieuws voor het geheel voor de sport. Maar het is aan instructeurs en coaches om er zeker van te zijn dat hun studenten er geen zooitje van maken.

Er zijn positieven en negatieven voor het moderne tijdperk van MMA. Alleen de tijd zal het leren of het een ensemble-drama wordt met een draaibare cast van vechters die tijdens de gebeurtenissen uitkomen om spitse monologen over hun rivalen te geven.