Depressie in de vechtsport: 'Je denkt dat komt niet voor'

Onze vechtsporters zijn stoere mensen met een sterke geest in een sterk lichaam. Maar is dat wel zo? Op moment van schrijven zijn we afscheid aan het nemen van een groot vriend, een kampioen en meester in het Muay Thai. De vele malen gekroonde wereldkampioen met nog veel meer titels Sangtiennoi Sor Rungroj.

Een echte kampioen met spectaculaire gevechten en een enorm aardig, bescheiden, betrokken mens. Hij had het hart op de juiste plaats en zal gemist worden. Hoe is hij gestorven? Zelfmoord. Hij heeft het gevecht met zijn depressie, dat altijd zijn grootste tegenstander is geweest, verloren. Het verlies komt bij de buitenwereld hard aan maar hij heeft nu rust gevonden. De spoken van de geest zullen hem niet meer lastig vallen.

Vechtsport is een prestatie sport

We proberen allemaal het beste te bereiken, kampioen te worden of een winnaar. Maar het lukt maar enkelen. Die hele kleine elite die wel een titel behaald heeft de wind mee gehad. Het zijn niet altijd de beste vechters want er spelen meer elementen die een kampioen maken. Enkele voorbeelden zijn de juiste contacten hebben, gunning, strategische voordelen, de tijd en vooral je mogelijkheden om bij het publiek in de smaak te vallen.

Een populair persoon zal dan ook eerder iets bereiken dan de norse werker. Massa’s mensen vallen af in de weg naar de top. Voor velen is dit een teleurstelling die moeilijk te verwerken is. Zonder enige begeleiding verlaten deze mensen de sport of ondergaan zwijgend hun lot. De gevolgen voor veel hardwerkende teleurgestelde mensen kan je raden. Wanneer depressie aanwezig is zal deze doorzetten en misschien een naam toevoegen aan de vele slachtoffers, jouw naam?

Hoe komt dit?

Deze vraag kan veel luider gesteld worden in een sport waar leraren zich op de borst slaan met een gebalanceerde geestelijke en lichamelijke ontwikkeling. Maar die balans is ver te zoeken, heel ver. Veel leraren zijn zelf niet in balans of hebben er zelfs nooit naar gezocht. Vechtsport verdiend een sterke geestelijke begeleiding, dat is onze plicht want het is een essentieel onderdeel van de sport. Voor, tijdens en na de les behoord bewust aandacht gegeven te worden aan onze geestelijke ontwikkeling, de inhoud van ons mens-zijn. De kern van ons bestaan is niet die carrière, de titel of overwinning.

Onze kern is wie wij zijn en dat alles vergankelijk is. Je lichaam en geest worden ouder, de mogelijkheden minder en uiteindelijk verlies je alles en blijft alleen de herinnering. Jouw herinnering want de buitenwereld is je allang vergeten. Jij moet leven met de mens die jij bent. Een mooi mens met vlekjes en zwarte dagen. Met al die bagage reis jij verder door het leven. Wanneer ga jij werken aan je balans?

Bijdrage door Arnaud van der Veere