Tameshiwari De Ulitieme Breektest

Tameshiwari De Ulitieme Breektest In De Vechtsport

Tameshiwari, ook wel bekend als de kunst van het breken van hout, tegels, bakstenen en steen met de hand of de blote voet, is niet een doel van karate, maar dient als barometer van verworven kracht en techniek. Dit is nuttig voor dit doel, want in Kumite (sparring) moet je nooit de tegenstander raken, omdat je angst hebt om extreem lichamelijk letsel te veroorzaken.

Met Tameshiwari kan de karateka totale inspanning en energie besteden aan een levensverwachting, en succesvolle resultaten zijn aanwijzingen voor degene die zijn kunst beheerde. Tameshiwari vereist uitzonderlijke balans, vorm, concentratie van geest en kalmte. Het is een uitdaging voor het vermogen van de karateka en zal de grenzen van zijn kracht testen. Hij moet alle kracht gebruiken die hij bezit om te slagen bij elke poging.

DE DYNAMIEK VAN TAMESHIWARI

Gebruikt een houten plank die breekt langs zijn lengte groeven. Daarom, hoe korter de lengte van het houtkorrel, hoe makkelijker het is om te breken. Aan de andere kant zijn tegels, bakstenen en blikblokken allemaal synthetisch vervaardigd en zijn ze dus homogeen en ontbreken zwakke lijnen. Vanwege deze omstandigheid vormen deze materialen over het algemeen een grotere uitdaging voor de karateka.

Waarschijnlijk is het moeilijkste materiaal voor gebruik in Tameshiwari natuurlijk natuursteen. Hoe dichter en compacter de natuursteen, hoe moeilijker het zal zijn om te breken. (In het algemeen zijn de donkerder gekleurde natuursteen soorten te vermijden). De beginner moet alleen proberen om rotsen die lang en dun zijn te breken en zwakke plekken tonen. Het is van groot belang dat het opvallende gedeelte van het lichaam zo klein en scherp mogelijk is. Dit zorgt ervoor dat het object met de minste hoeveelheid oppervlak weerstaan. Natuurlijk, als we zeggen dat het opvallende gedeelte van het lichaam klein moet zijn, verwijzen wij niet streng naar grootte, omdat we niet in staat zijn om harde voorwerpen te breken met onze vinger, die zwak is. Daarom moet het opvallende deel sterk en krachtig zijn.

Uiteraard kan menselijk vlees en bot nooit zo sterk zijn als rots of beton en dit is waar techniek en spirituele voorbereiding het beeld binnengaan.

De kracht die nodig is voor de succesvolle uitvoering van Tameshiwari wordt bereikt door al de reserves van het lichaam te ordenen (regelen). Vooral belangrijk is de kracht opgewekt door de benen.

Er zijn twee manieren om uw vermogen te verhogen bij het uitvoeren van Tameshiwari. De eerste is om te profiteren van versnelling door zwaartekracht. Om dit te begrijpen, denk aan dit voorbeeld: als een man weegt 154 pond. (70 kg.) Staat op een voet, de aarde ontvangt een kracht van 154 pond. (70kgs.). Echter, als hij springt en dan de aarde met een voet raakt, zal de kracht groter zijn dan 154 pond. (70 kg.) Door de versnelling veroorzaakt door de zwaartekracht trekkracht. Deze kracht kan nog verder worden verhoogd door de heupen te buigen en uit te strekken in de lucht. De tweede methode voor het maximaliseren van de kracht van een slag is het object loodrecht te slaan; Met andere woorden, er moet een hoek van 90 graden zijn tussen de arm en het object. Als het object wordt getroffen, vormt elke andere hoek, wordt de kracht van de blaas verspreid over het oppervlak van het voorwerp in plaats van vastgelegd.

Snelheid

De twee belangrijkste dingen in Tameshiwari zijn kracht en snelheid. Snelheid is afhankelijk van veel dingen, waaronder spierkracht, flexibiliteit, buigen en strekken van de heupen en snelle reflexen. Deze kunnen alleen worden verkregen via training. Zodra de karateka alle geestelijke en lichamelijke vereisten heeft beheerd, is alles wat er voor hem achtergelaten moet worden, voortdurend beoefend.

Methoden

Zoals hieronder geïllustreerd zijn er drie mogelijke methoden om een ​​object te breken. De eerste methode, waarbij het object gewoon op twee steunen ligt, is het moeilijkst en heeft daarom het minst de voorkeur. De volgende twee methoden zijn veel superieur. In beide zijn een solide basis zoals het aambeeld afgebeeld als ondersteuning. Het ene uiteinde van het voorwerp ligt direct aan de bovenkant van de palm die op een gevouwen handdoek op het aambeeld rust. Het verschil tussen de twee is in de positionering van het object.

In een methode ligt het einde rechtstreeks op het aambeeld en raakt u het voorwerp zoals aangegeven door de pijl. In de andere methode hangt een derde (1/3) van het voorwerp over de rand van het aambeeld en wordt het geslagen op het punt dat door de pijl wordt getoond. In elk geval, voor het slaan, wordt het voorwerp opgeheven door de steunende hand, de breedte van de vinger van het aambeeld, zoals afgebeeld. Als u dat wenst, kunt u het object volledig bedekken met een handdoek of een doek om schade aan uw hand te vermijden. Het lijkt misschien wel dat de laatste methode moeilijker is omdat u het object direct boven een ondersteuningspunt moet raken, eigenlijk de scherpe rand van het aambeeld helpt bij het kraken van het object.

Hoewel de laatste twee methoden zeer efficiënt zijn voor het breken van een tegel, zijn ze niet effectief voor het breken van veel tegels door jouw onvermogen om dat veel gewicht op te tillen. De karateka moet daarom de eerste methode gebruiken, die moeilijker is, omdat het de extra breekkracht ontleent die door het opheffen van het voorwerp wordt verkregen.

De vier dynamieken van het breken

1. Juiste vorm en spanning
2. Focus / Concentratie
3. Juiste ademhaling, Nogare en Ibuki
4. Zet door

Osu!